عرفان در نهج البلاغه

نام خانوادگی: غریب زاده هرمزی نام: بیتا عنوان: عرفان در نهج البلاغه استاد راهنما: دکتر مینا شمخی استاد مشاور: دکتر صادق سیاحی درجه تحصیلی: کارشناسی ارشد رشته تحصیلی: الهیات و معارف اسلامی گرایش: علوم قرآن و حدیث دانشگاه: شهید چمران اهواز دانشکده: الهیات و معارف اسلامی کلید واژه: عرفان نظری وعملی-تصوف-عارف-سالک-طریقت-شریعت چکیده نهج البلاغه یکی از مهمترین منابع معارف اسلامی پس از قرآن می باشد به همین دلیل همیشه مورد پژوهش و کنکاش دانش پژوهان قرار گرفته و هر محققی بنا به زاویه ی نگاه خود از آن بهره جسته است. از زوایای مهم و قابل توجه زوایای عرفانی، در این کتاب سترگ می باشد که نگارنده در صدد بررسی آن می باشد. دیدگاه عرفان نهج البلاغه دیدگاهی اوصیایی و وحیانی است، لذا با تصوفی که از قرن دوم در میان مسلمین پدیدار شده و از تصوف خارج از جهان اسلام تأثیر پذیرفته، بسیار متفاوت است. عرفان حقیقی از دیدگاه نهج البلاغه عبارتست از تلازم کامل میان عرفان نظری و عرفان عملی. برای رسیدن به سرمنزل مقصود باید تمامی فروع دین را بکار بست. از دیدگاه نهج البلاغه گام اول در عرفان عبارتست از زنده ساختن عقل و آخرین گام و مقصد عبارتست از رضایت پروردگار. منازل بین راه در عرفان عملی از حیث فردی عبارتند از: توبه، محاسبه، مراقبه، جوع، سهر، صمت، طهارت، ذکر و از حیث اجتماعی عبارتست از: رعایت تقوا در تمامی عرصه های سیاسی، نظامی و .... روش تحقیق:تحقیق در این نوشتار به روش کتابخانه ای و با استفاده از نرم افزارهای دینی انجام یافته است. نتیجه گیری:با بررسی موارد مطرح شده، هم سویی کامل بین قرآن صامت و قرآن ناطق(امام علی علیه السلام)در این نوشتار به وضوح قابل مشاهده است.